♥Jak trwoga to do bloga?

 Cześć...

Tak. Wiem, że mój powrót na "stare śmieci" jest dla Was zaskoczeniem. Przyznam, że jest i dla mnie. Doskonale wiecie jaki mam stosunek do pisania; bardzo to lubię, wręcz sprawia mi to dziką przyjemność, jednak moje lenistwo wygrywa i nie jestem w stanie pisać regularnie (ogólnie "regularność" to słowo, którego chyba nie znam). To tak jakby ktoś zaprogramował mnie, ale pominął krok "wybierz częstotliwość". Dziwna sprawa. 

 

Jednak przychodzi w życiu człowieka, a dokładniej maturzysty taki okres, w którym wolny czas to pojęcie bardzo względne. Uwierzcie, że przed nauką broniłam się rękami i nogami, ale chyba najwyższa pora, żeby uświadomić sobie, że do dnia egzekucji zostały tylko 3 miesiące (prawie!). 

 Nie jestem typem najlepszej uczennicy w klasie. Nigdy nie byłam i nie zanosi się na to, żebym się taką uczennicą stała. Jednak zawsze sobie radziłam i nigdy klasy nie musiałam powtarzać, więc ogólnie chyba nie jest źle. 

Przez ostatnie trzy lata żyłam sobie życiem beztroskim i pięknym, kiedy inni myśleli o przyszłości, ja zastanawiałam się jaki serial wybrać, na co iść do kina, gdzie pojechać na wycieczkę lub w co się ubrać na imprezę. Teraz, kiedy matura jest tuż za pasem, żałuję, że nie wzięłam przykładu z tych osób, z których wcześniej się śmiałam.

 Cóż, teraz pozostaje mi tylko nauka. Ostre wkuwanie do najważniejszego egzaminu w życiu. Najgorsze jest to, że jak "spartolę", to winić będę mogła tylko siebie. 

I właśnie dlatego teraz razem znaleźliśmy się w tym miejscu. Na moim blogu, w momencie, w którym czytacie moją nową publikację. Nie obiecuję, że posty będą pojawiały się codziennie, może co dwa dni, może co trzy. Jednak wydaje mi się, że od teraz, aż do maja tu będzie moje miejsce. Niestety youtube idzie na chwilę w odstawkę (nie wiem, czy zupełną, ale nie będzie mnie tam zbyt często). Żałuję bardzo, ale napisanie kilku linijek tekstu zajmie mi kilka minut. Nagranie, edycja i wrzucenie filmu kilka godzin.

Różnica jest widoczna na pierwszy rzut oka, a w tym przypadku czas to droga do życia, jakie sobie wymarzyłam. Trzeba spiąć pośladki i ruszyć z kopyta!

MATURZYŚCI! Wiem, że jest mnóstwo osób takich jak ja, którym nie chcę się uczyć i robią praktycznie wszystko tylko nie to. Przed nami 3 miesiące, które musimy wykorzystać w pełni, a później w końcu będziemy mogli rozpocząć najdłuższe wakacje w życiu, a po nich rozpoczniemy nasz nowy rozdział!

Damy radę? Wiem, że tak. Ja w Was wierzę, mam nadzieję, że i Wy wierzycie we mnie :)